Zatte vrijdag

Allereerst mijn nederigste excuses voor de windstilte op de blog... na mijn opmerking over een Belg als Europese premier bleek de realiteit straffer dan de fictie. Niet alleen is het bovenstaande intussen bevestigd, bovendien hebben we (jullie?) nu nonkel Yves terug als 1ste minister.

Soit, reden genoeg dus om hier het verdriet wat te verdrinken. Een goeie formule daarvoor: de vrijdagbrunch. Oorspronkelijk een leuke manier voor lokale families om samen tijd te besteden en te eten op de meest heilige dag van de week. Zowaar een eerbaar doel.

Voor het expat-gepeupel werd een alternatieve formule bedacht: betaal genoeg en je kan je 4 uur lang es goed laten gaan wat eten en drinken betreft. En het komt in verschillende thema's: vorige week in het Belgian Beer Cafe met... Belgische bieren, jawel. Deze week dan weer in de open lucht, naast het zwembad, met cocktails a volonte (sorry, geen gemakkelijk toegankelijke accenten op dit keyboard.

Het enige rare aan zo'n brunchformules is het tijdsaspect: tegen een uur of vier in de namiddag lijkt het alsof je al een stuk verder gevorderd bent. Voordeel daarvan: je kan je kater nu een jetlag noemen.

Het verdriet van Belgie

Het Journaal of de comedy club? Heb hiernet nog es naar het VRT-nieuws gekeken via BVN, maar zou graag bevestiging krijgen of het geen fopjournaal was.

Geef nu toe: als de Belgische politiek er niet in slaagt om ons klein lapje grond "goed te besturen", waar halen we het dan vandaan om nog maar te spreken over het leveren van een Europese premier?

En verder het VRT-journaal dat een item doet over seksisme op basis van een enquete door Flair nota bene? What's next: een onderzoek door het Vlaams belang over de verborgen mechanismen van racisme? Of een parlementslid van LDD dat "in the field" op zoek gaat naar niet goed afgesloten seininstallaties van de spoorwegen? Oh wacht, dat laatste is blijkbaar ook echt...

You get what you ask for

... en wel iets te letterlijk soms :-)

Op de HR support meeting (HR & administratie) de lijst overlopen van naambordjes die gemaakt moesten worden om op de deur van medewerkers hun kantoor te hangen. Een naam was nog niet gekend omdat we nog aan het aanwerven waren, dus voorlopig enkel de functietitel in de lijst. Voorlopig? Nee hoor, twee dagen later hing het naambordje op met de welluidende naam Purchase Manager...

Of bij de payroll change requests list (zoek het niet te ver: een lijst met uitzonderingen en wijzigingen in de maandelijkse salarissen) vragen dat er een "back to normal" comment wordt ingeput de maand nadat er een eenmalige uitzondering was, om vergissingen te voorkomen. De volgende maand prijkt er letterlijk de tekst "back to normal comment" bij elk van die situaties.

En ik hier in het begin maar lachend opmerkingen maken a la "let's fire him" nadat iemand de HR assistant een moeilijke vraag gesteld had... geluk gehad.

Het leven zoals het is: democratie

Members of the Federal Supreme Council and rulers of all seven emirates today re-elected President Sheikh Khalifa bin Zayed al-Nahyan for a further five years in accordance with the terms of the constitution. Khalifa was unanimously elected in 2004 following the death of his father and former president Sheikh Zayed bin Sultan al-Nahyan.

Voila, zo simpel is dat hier: het rijkste emiraat (Abu Dhabi) levert de president, het tweede rijkste (Dubai) de vice-president. De rijkste emiraten geven in ruil wat centen aan de armere. Geen gedoe met verkiezingen (neenee, ook die andere “rulers” zijn niet verkozen) en toch stabiliteit voor de komende 5 jaar.

Vooraleer je begint te schermen met de grote democratische idealen en dat het hier oneerlijk verloopt, een paar vraagjes. Welk landsgedeelte levert er in Belgie al jaren de premier en is toevallig ook het rijkste? En gaat er daar ook geen transfer van centen mee gepaard? Wie van ons heeft kunnen stemmen voor Ingrid Lieten, Philip Muyters of Albert II? En waarom wordt Belgie door internationale experts beschouwd als een land met gemiddeld politiek risico, terwijl de U.A.E. een quotering “laag” krijgt op dezelfde schaal?

Advocaat van de duivel, 't kan toch zo plezant zijn.

Sfeerbeelden

Omdat ik nog niet al te veel foto's gepost heb en dat toch wat van mij verwacht wordt door sommigen onder u (met excuus voor de povere kwaliteit door compressie van de foto's)

Een valk die ik te grazen nam tijdens de falcon show op het annual event...

Paardjes en bijhorende ruiters in de inslapende woestijn

Annual event: Dubai style

Bijna vergeten te vermelden: dit weekend hebben we ons jaarlijks event gehad. Nu ja, jaarlijks event? Vorig jaar was het om een of andere reden niet doorgegaan en het jaar daarvoor was het een sisser omdat twee mensen het nodig vonden om van de gelegenheid gebruik te maken om te communiceren dat ze naar de grootste concurrent zouden overstappen...

De zenuwen stonden toch lichtjes gespannen bij ondergetekende. Niet alleen omwille van het bovenstaande; er was ook nog het feit dat ik tot eindverantwoordelijke gebombardeerd was, dat je hier niet per sé weet dat hetgeen je vraagt je ook effectief zal krijgen en dat de week voor het event het initiële plan werd afgeblazen door CEO Shankar (een foto van de brave man - die datzelfde plan eerder wel had goedgekeurd - hieronder) omdat een paar mensen van zijn managementteam "daar al eens geweest waren" voor een eerder event. En als klap op de vuurpijl een nachtelijke mail van Shankar naar de hele Dubai staf om te vertellen dat hij er niet zou geraken omwille van een luchtvaartstaking. Net toen ik de alternatieve regelingen rond had om dat op te vangen, een nieuw berichtje dat hij er uiteindelijk toch geraakt was...

Soit, het is uiteindelijk bijzonder goed gelopen met happy employees en een verrassingsbezoek van Sheikh Mohammed (de lokale versie van Koning Albert) op de locatie waar we waren. Niet dat Nicky of ik hem herkend hadden, maar heel wat mensen begonnen plotseling opgewonden te doen...

Royalty

Groot nieuws: Filip en Mathilde hebben de Golfregio gevonden! Ze zijn één van onze nieuwe energie/waterontziltings centrales komen inhuldigen! Marafiq in Saudi-Arabië if you must know! En ze hebben ook een concert bijgewoond! En Filip had een baard! En Mathilde was groot en mooi! En ze eeft Flaams gespreekt!

Oh, ik ben er helemaal van over mijn toeren, zo spannend allemaal! Of misschien is het omdat we - een paar dagen na de aankoop van een nieuwe koffiemachine op het werk - vandaag ook eindelijk de koffiebonen gekregen hebben...

Matrix-squeeze

Leve de matrixorganisatie !

Je lokale CEO die per se een contractvoorstel buiten wil - dat je klaar liggen hebt - omdat de kandidaat ASAP aan boord moet (eigenlijk STP: sooner than possible). Je regionale HR Manager die niet wil dat je zoiets uitstuurt zonder dat hij heeft kunnen checken, maar die intussen wel 2 dagen onbereikbaar is in China. Mijn HR assistant vertaalde het zo: "you're between the devil and the deep sea".

Wat kan je daartegen beginnen? Niet veel, behalve een vleugje humor bij een CEO die zelf een fantastische humor heeft. Het werkte: mijn "YOU want me to fly while HE cuts my wings" geeft me nog wat respijt. Gelukkig was mijn oneliner wel nog gevleugeld...

Rock the desert

Een paar dagen geleden op de radio: Kings of Leon sluit de GP F1 van Abu Dhabi af. Potverdekke, dan toch de mogelijkheid tot degelijke concerten hier in de Golf! Niet dus: je kan er enkel naar toe als je een GP-ticket voor minstens 2 dagen hebt en die zijn stukken duurder dan wat ik er ooit aan zou willen geven.

Dan maar mijn muzikale honger stillen met de nieuwe van Editors, die morgen zou moeten uitkomen via iTunes. De single Papillon is alvast veelbelovend...

Geld teveel? Koop een nummerplaat

Je bent zo rijk dat het eigenlijk niet meer uitmaakt wat je spendeert en je wil dat ook laten zien op de weg? Koop een nummerplaat met "speciaal" nummer!

De overheidsdienst voor transport organiseert regelmatig veilingen waar je uitsluitend zo'n hebbedingetjes kan kopen, makkelijk toch? Of wil je met zo'n ordinaire nummerplaat (1 letter + 5 cijfers) gezien worden misschien?

De laatste veiling vond vorige week plaats en had de volgende hoogtepunten: G1111 voor 1.100.000 dirham (delen door 5 en je hebt ongeveer de euro's), E17 voor 2.100.000 en I44 voor 2.300.000. De hele veiling bracht 15 miljoen dirham op, wat eigenlijk klein bier is als je weet dat vorig jaar het record aller tijden werd gebroken met de verkoop van het nummer 1, voor een slordige 52.200.000 dirham (en ja, ik heb het aantal 0'en nageteld).

Het goede nieuws bij al die decadentie? 1° Er gaan miljoenen en miljoenen van de opbrengst naar het goede doel (o.m. verkeersslachtoffers). 2° Als je zo'n speciale nummerplaat ziet opdagen, dan weet je dat je maar beter aan de kant gaat (of wie dacht je dat bij een ongeval in fout zal zijn?).

Mijn dirham begint te vallen...

Nadat ik de afgelopen 6 dagen zo'n 80 uur - heb het ten behoeve van deze blog effe geteld en ik stond stomverbaasd - gewerkt heb, begint het me te dagen... misschien ligt het niet enkel aan de omgeving?

Ja, er is natuurlijk heel veel tegelijk aan de hand en als je 't mij vraagt, trekt onze HR-afdeling echt nog niet op te veel momenteel. Maar ik zal toch es moeten leren om mijn veldslagen te kiezen en niet op alle fronten tegelijk te vechten. Als ik dit tempo op lange termijn aanhoud, sneuvel ik.

Het besef is er al, nu mijn eigen wijze raad nog omzetten in de praktijk. Je kan niet alles veranderen op een paar maanden. Waarom zit ik trouwens zo overdreven te knallen als ik weet dat het binnen een paar maanden gedaan is? Tijd voor wat zelfbescherming, maar da's makkelijker gezegd dan gedaan...

8 redenen om gelukkig te zijn

Morgen mag ik er nog es eentje een contract aanbieden en 't is een nieuwe op de nationaliteitenlijst: een kiwi. "Mijn" CEO heeft blijkbaar echt wel vertrouwen in mij. Met wat geluk wordt morgen de paspoortstempel voor mijn residence visa eindelijk een feit. Nadat ik jullie een tijdje verwaarloosd heb, blijven jullie toch trouwe lezers. Een paar mensen die ik graag zie, hebben Skype gevonden. Ik voel me weer helemaal fit na een weekendje ontspannen en uitslapen. Volgens een - ietwat overbezorgde - collega mag ik blij zijn dat mijn woestijntochtje zo goed afgelopen is. De berichten over het gure herfstweer dragen hun steentje bij tot mijn humeur.

I went through the desert on a horse with no name

Ahum, de waarheid heeft ook haar rechten. 't Was eigenlijk niet op een paard maar in mijn trouwe ijzeren ros. En die heeft - zoals elke auto die ik al gehad heb - wel een naam: "The Edge". En tenslotte nog een laatste rechtzetting: ik ben er niet helemaal "through" geweest, maar heb bij een nogal vervaarlijk uitziende duin rechtsomkeer gemaakt... ik was er misschien wel op geraakt, maar wat daarna? Ik had daar in de eerste plaats trouwens enkel in het gezelschap van een andere 4x4 mogen zijn... Maar goed, ik heb toch wat foto's voor jullie kunnen maken.

Wait for me

dat heeft mijn lijf mij de voorbije werkweek proberen duidelijk te maken. Het begon zo stillekesaan wat moeilijker te worden en gisterennamiddag was het knallende koppijn. Tijd om effe wat gas terug te geven: dit weekend werk ik es niet.

Relaxtijd dus: gisteravond een lekker badje genomen en vanmorgen uitgeslapen. En nu is het zalig ontspannen met "Wait for me" van Moby...

Arme Lola

Niet zo'n goeie dag vandaag: hoofdpijn à volonté, nog maar eens tijd verloren in het immigratiecenter ("system down, wait one hour" terwijl er al een hoop volk staat, die tijd heb ik niet), Nicky had ook een tegenvaller en als klap op de vuurpijl: ons poesje mag niet mee :-(

We zijn al even bezig met de importformaliteiten voor Lola: vaccinaties, identificatiechips... het beestje heeft al één en ander meegemaakt. Nadat we al een tijdje probeerden rechtstreeks contact te krijgen met de bevoegde authoriteit omdat we maar geen bevestiging kregen van de online applicatie, kregen we het slechte nieuws: één ontbrekend attest.

Lola moet kunnen bewijzen dat ze geen hondsdolheid (natuurlijk wordt ze dol van honden, het is een kat!) heeft, ook al is ze gevaccineerd. En zo'n test ondergaan kan pas 6 maanden na de vaccinatie... game over for now. Extra frustrerend is dat zo'n test niet nodig is voor poezen uit Nederland, Frankrijk, Luxemburg, Duitsland... maar wel voor onze Belgische Lola. Afknapper!

De geneugten van werken in de Golf

Tof, zo werken in een internationale context (en een Blackberry hebben...)

Zondag: Dubai werkweek start, het grootste deel van de wereld heeft weekend. Maandag tot woensdag: de wereld werkt. Donderdag: de collega's in Oman en Saudi-Arabië hebben hun eerste weekenddag. Vrijdag: Dubai doet mee, de niet-moslimlanden werken nog. Zaterdag: in Oman en Saudi-Arabië beginnen ze er weer aan. Zondag...

Geen probleem echter: ik werk de laatste weken sowieso elke dag van de week ;-)

New York, New York ?

Ik passeer er dagelijks, maar heb altijd moeite om de toren wat in perspectief te plaatsen. Onderstaande afbeelding kan helpen: zo zou de Burj Dubai de skyline van New York domineren... eat your heart out NYC!

Nog een censuurvervolgje

De censuur blijkt niet enkel op fotoboeken van toepassing te zijn. Gisteren luidkeels aan 't meezingen in de auto (geef maar toe, wie van jullie doet dat niet? 't is in elk geval beter dan in de file in je neus te peuteren terwijl je denkt dat niemand het ziet)

Soit, 't was Creep van Radiohead, maar dan ge-Dubai-iseerd. In plaats van "you're so fucking special" bleek Thom Yorke ineens "you're so very special" te zingen. "Very" censorship!

Een censuurvervolgje

De vriendelijke IT'er (Indiër, maar moslim) staat wat te schuifelen in mijn bureau nadat hij mijn Blackberry vervangen heeft. Hij lijkt wat van zijn melk en laat mij weten dat hij de foto's op het oude toestel per mail zal doorsturen. OK, doe maar (zou er iets mis zijn?)

Iets later het bewuste mailtje met de foto's in mijn inbox. Blijkt dat de foto die ik op deze blog gebruikte in het stukje over de censuur van fotoboeken nog op de Blackberry stond... Wat uitleg over deze blog doet wonderen. Gevoelige jongen :-D

't Hoofd en den buik

Dat het de correcte beslissing was. En dat hij helemaal niet te vertrouwen was (trustworthy nor reliable). Dat hij al genoeg verwittigingen had gekregen; die schriftelijke had het besef toch moeten doen groeien. Dat het een normaal gevolg is als je geld van het bedrijf voor eigen doeleinden gebruikt en niet kan teruggeven...

Maar dat het verdomd moeilijk moet zijn: net getrouwd en je echtgenote onder je sponsorship laten overkomen, schulden bij de bank en wie weet waar nog, je (wat misplaatste) boosheid moeten overwinnen om een deal te aanvaarden die financieel beter is dan waar je recht op hebt, (al dan niet) beseffen dat je te ver gegaan bent...

Het is zwart, het zuigt en ik vind het fijn

Neen, dit is geen raadseltje en ook geen inleiding tot gore sekspraat (zo lang ben ik hier nu ook nog niet alleen).

't Is een prettige vaststelling over mijn job. Eén van de belangrijkste redenen waarom ik die interim HR manager functie aangenomen heb (toegegeven, de centen hebben ook geholpen), was omdat het een prachtige gelegenheid is om te testen of ik kan aarden in een generalistenrol, waar ik tot nu toe toch altijd wat "smaller" in een HR-deeldomein bezig geweest ben.

De voorlopige conclusie: I love it!!! De constante afwisseling van altijd weer verschillende zaken die op je afkomen, zorgt ervoor dat ik me geen moment verveel. Telkens iets anders oppakken, info zoeken en analyseren, opties op een rijtje zetten en een knoopje hakken... ik vind het geweldig. Reële impact hebben ipv een louter adviserende rol bevalt me zeer. Ik ben de laatste weken hard aan het werken, doorgaans van voor 7h30 AM tot na 7h30 PM en nog wat extraatjes in het weekend, maar het voelt super. Ik word echt meegezogen in de hele job.

Dat ritme kan natuurlijk niet blijven duren, da's niet echt gezond en mijn baas waarschuwde me daarstraks al om de grenzen wat te bewaken (al kan ik hem ook niet echt als rolmodel nemen op dat vlak). Maar eerlijk gezegd heb ik meer schrik voor wanneer ik al dat moois zal moeten afgeven... leidt dat gezuig naar een zwart gat?

Outrun: the Sheikh Zayed edition

Voor de heren die van mijn pre-playstation-generatie zijn en op de kermis al eens een lunapark onveilig maakten, zal Outrun geen onbekende zijn. Voor de anderen (= vrouwen, wezen en invaliden): het was een race-spelletje dat door de huidige pubers als pre-historisch zou beschouwd worden. Onderstaande screenshot is trouwens van een veel modernere versie van hetzelfde spel.

Soit, elke dag opnieuw moet ik eraan denken als ik na het werk langs Sheikh Zayed road naar huis rij. Dat is een soort van autosnelweg met in elke richting tussen de 5 en de 8 vakken die je, parallel met de kust, van Dubai tot Abu Dhabi kan brengen en waarlangs heel wat wolkenkrabbers gebouwd zijn.

Erg populair om daar tussen de andere wagens te slalommen en dat is dan ook de hobby van een aantal bestuurders van - voornamelijke dure - auto's. Flitscamera's ten spijt, en wees maar zeker dat ze werken, knallen ze overal tussendoor. En momenteel, zo rond een uur of zes s'avonds, is het helemaal feest want dan moeten ze allemaal dringend naar huis voor de Iftar-maaltijd net na zonsondergang (Ramadan, remember). Geen wonder dat de dodencijfers in het verkeer hier nog altijd astronomisch hoog zijn...

Voor en na en aan wie ik dat te danken heb

Behalve mijn bed (uw toekomstig logeerbed) had ik hier nog zo goed als niets van meubels. Eten en computeren gebeurde tot nu toe dus hieraan.

Maar vandaag kwamen deze engelen uit de Zweedse meubelhemel (OK, heel Zweeds zien ze er niet uit, maar wat mij betreft zijn het engelen)

En nu kan ik dus in een zetel zitten of aan een echte tafel... 't zijn de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Wat dat betreft: vandaag is ook de TV geleverd en mijn eerste drinkwaterflessen (van die grote om te tappen). Het begint hier op praktisch vlak goed in de plooi te vallen,!

Oh juist ja, Dubai is toch niet helemaal Westers

Daar werd ik deze middag onverwacht op gewezen, toen ik nietsvermoedend in een boekenwinkel aan het snuisteren was. Ik had net het boek "Photography Annual 2009" gevonden en was daar rustig door aan het bladeren.

Ik stond op het punt het te kopen, toen ik aan het hoofdstuk naaktfoto's kwam. De eerste foto was een bewerkte foto, want er was precies met stift over de "essentiële delen" gegaan. Tiens, de tweede ook... Blijkt nu dat ze zich hier amuseren om handmatig in al die boeken al die foto's te bewerken/reinigen/ruïneren/... Sorry trouwens voor de kwaliteit van mijn foto: 't was met de Blackberry :-(

Een IKEA-wedstrijdje

Als je zo redelijk wat van je tijd alleen doorbrengt, begin je vanzelf strategieën te ontwikkelen om jezelf te entertainen. Vanavond was het weer prijs toen ik naar IKEA ging om nog wat spullen te kopen (nothing fancy: WC-borstels, badmatten en van dat fraais...).

Soit, ik vraag me toch af wie al die productnamen daar verzint? (vooraleer je je gele briefkaart verstuurt, dit was nog niet de prijsvraag). Wie komt er op: een vaas "Vasen" noemen, een grillpan "Grilla" of een tafellamp "Lampan"? Van de iets minder doorzichtige soort hebben we de kapstok "Portis" (waarom geen portemonnee "Fortis"?) of de messenset "Hakke".

Mijn absolute topfavoriet tot nu toe is de kurkentrekker "Groggy": je weet van bij het begin waar het zal eindigen... En hier komt de prijsvraag: wie vervangt mijn Groggy-favoriet door een nog betere vondst? Ik weet nog niet wat de prijs precies wordt, maar beloof wel dat je hem zelf in mekaar zal steken!

Leve Belgacom ! part 2

Een vervolgje op mijn post van maandag. Normaal is de sequel altijd slechter, maar in dit verhaal wordt het alleen maar hilarischer.

* Hallo, mag ik weten hoe het nu verder gaat?

> Sorry dat het zo lang geduurd heeft om u een antwoord te geven. We hebben "daar" geen kabel, u moet telecombedrijf B contacteren.

Een verzoeknummertje

Ik krijg nogal wat vragen over waarmee ik mijn werkdagen zoal vul. Bij deze een selectie uit het dagdagelijkse leven van een Interim HR & Administration Manager Middle-East North-Africa (ontwerp daar maar een visitekaartje voor ;-)):

*Leiding geven aan een teampje van een Indische HR-assistente, een gedeelde en ook al Indische secretaresse en een Syrische administration officer die op zijn beurt mensen onder zich heeft.

*Recruteren van Legal Assistant tot "VP & Senior Financial Advisor".

*Uitzoeken wat er binnen een paar weken in godsnaam van ons verwacht zal worden door de nieuwe wetgeving "UAE Wages Protection System".

*Een beslissing nemen of de onkosten voor de levering van gasflessen terugbetaald worden (omdat gas en elektriciteit door de firma betaald worden als die een woning voorziet, en de betrokkene "er toch ook niet aan kan doen dat er bij hem geen gasleidingen liggen").

*Met de verzekeringsmaatschappij proberen te onderhandelen over gunstigere tarieven als we ook partners en kinderen van lokale werknemers health insurance zouden aanbieden.

*Detective spelen om uit te zoeken wat er in dossier X ooit misgelopen is en daarbij veel tijd verliezen en vloeken dat het qua information management nog huilen met de pet op is.

*Een Indische recruteringspartner selecteren om een nieuwe Technical Manager te vinden voor de lokale markt. Heel wat andere potentiële headhunterkantoren en diensmeer afschepen.

*Enz enz enz...

Leve Belgacom !

Niet gedacht dat ik ooit zo'n blogtitel zou gebruiken, maar de lokale versie hier begint me tegelijkertijd goed te amuseren en behoorlijk de keel uit te hangen. Eigenlijk gaat het om een van de twee telecom’ers hier in Dubai. Om een vrije telecommarkt te hebben, is er een paar jaar geleden immers een tweede bedrijf gecreeerd. Met een korreltje zout te nemen, want beiden zijn eigendom van de overhead…

Soit, er is dus al een tijdje een aanvraag gaande voor telefoon-, internet- en televisieaansluiting. Zo ziet het e-mail pingpong-spelletje rond het telefoongedeelte van de afgelopen dagen er ongeveer uit:
* Ik wil een telefoonaansluiting in appartement X van gebouw Y.

> OK. Kan u mij een landlijnnummer geven?

* Hoe bedoelt u? Gewoon het nummertje dat ik vind op de aansluitingen in mijn appartement?

> Neenee, gewoon een werkend telefoonnummer bij u.

* Ehm, ik vraag net een telefoonaansluiting omdat er geen is die werkt.

> Ik bedoel eender welk vast nummer in uw gebouw.

* Ah? Geen probleem: de receptie in ons gebouw heeft nummer 04/123 45 67.

> Dat is een telefoonnummer van telecombedrijf B. Wij hebben er een nodig van ons telecombedrijf, A.

* Wat stelt u voor dat ik doe? Bij alle buren informeren in de hoop dat een van hun nummers een nummer van uw bedrijf is? Ik zou trouwens denken dat jullie zelf een lijst hebben van jullie telefoonnummers en de adressen waar die aangesloten zijn.

to be continued…

Proud to be Belgian!

Vanmorgen zag ik voor het eerst een grote thematische wereldkaart op het werk. De "risk map 2009" geeft een visuele inschatting van diverse risico's in alle landen van de wereld: gezondheid, terreur, eventuele oorlogen...

... maar ook politieke instabiliteit. En raad eens: België is het enige van de ons omringende landen die op dat vlak een "gemiddeld risico" score krijgt, waar de anderen "geen of laag risico" krijgen. Al goed dat we daardoor een ander kleurtje krijgen, anders zag je ons niet liggen op de wereldkaart. Wel jammer dat dit soort kaarten voornamelijk gebruikt wordt om mee in te schatten waar je als bedrijf veilig investeert.

Ramadan, meer dan een heilige maand...

... ook een commercieel interessante maand. Net zoals bij ons bvb. kerstmis en pasen volledig uitgemolken worden, probeert ook hier "de commerce" haar graantje mee te pikken. Alle bedrijven wensen hun klanten nu een "ramadan mubarak" of "ramadan kareem", op welke promo-affiche dan ook.

De beste zaken tijdens de vasten zijn er vreemd genoeg te doen voor de voedingsindustrie. Akkoord, tussen zonsopgang en zonsondergang (momenteel om 18h30) wordt er niet gegeten. Maar daarna wordt er meer dan ooit geschranst om te compenseren. Elk restaurant heeft een "iftar" buffet en in de krant las ik daarnet dat tijdens de ramadan het voedingsbudget van gezinnen stijgt met 50 à 100% !

Terwijl het zicht goed is...

... en de inspiratie wat minder (vandaag eindeloos wachten op leveringen, een nieuwe maar beschadigde vaatwasser, onze favoriete zetel die nog steeds niet in stock is etc.). Dan maar een paar fotootjes tonen, vanop ons terrasje genomen deze middag.

Vooraan links: openbaar strand - Vooraan rechts: privéstrand Hilton - In de verte: Palm Jumeirah met daarop één van de landmarks van Dubai, het Atlantis hotel.

Dat zelfde Atlantis hotel, maar dan wat dichterbij gebracht.

Yep, ook die zijn naar hier overgewaaid: zowel de parachute als de smiley

Vod-koran-ge

Oftewel: de Koran lezen terwijl je Vodka & orange aan het drinken bent. Plotseling werd ik me van die heiligschennis bewust tijdens mijn terugvlucht naar Dubai. Echt gestraft ben ik voorlopig nog niet, ook al start de Ramadanmaand hier nu en tartte ik het lot nog meer door op de luchthaven hier een flesje whisky (Ardbeg, voor de liefhebbers) te kopen. Ik moet het appartement beginnen inrichten en zo'n whisky'tje in huis, dat schept dadelijk sfeer ;-)

Soit, ik ben intussen dus wat verder opgeschoten in mijn Qur'An lezen. Ik ben wat teleurgesteld dat het regelmatig om het zich afzetten tegen de andere woestijngodsdiensten gaat. De christenen en joden hebben het echt wel verkorven bij Allah...

Meer en meer raak ik ervan overtuigd dat de Koran en zijn tegenhangers Bijbel en Thora aan de basis gemaakt zijn om het maatschappelijke leven te regelen. In de Koran zie je bvb echt duidelijke regels over allerlei aspecten van het leven zoals wij onze Code Napoléon (of vroeger: de 10 geboden) gekregen hebben: erfenisrecht, huwelijksrecht, voedselveiligheid, ... you name it & Allah heeft het geregeld.

Hoe je de naleving daarvan afdwingt? Je schrijft de regels toe aan een hogere macht en overgiet het geheel met een vleugje mysterie: een brandend braambosje hier, wat stenen tafelen daar...

En terwijl je toch bezig bent, bevoordeel je dadelijk je eigen omgeving. De koran is meer dan waarschijnlijk geschreven door een man (lagere erfenis voor vrouwen, gehoorzaamheid aan Allah en aan je man, ...) die in het vroegere Mekka leefde (een plicht voor elke moslim die kan, is de hadj naar Mekka --> zo verzeker je je eigen stadsbelangen, vandaag noemt dat city marketing). Ik vermoed dat dit niet anders is voor thora en bijbel en vrees dat ik die vroeg of laat ook eens zal moeten lezen...

Culinaire heimwee

Neen, dit is geen verderborduurtje over het Lufthansa-ontbijt. Daar krijg ik alleen maar boze comments van en bovendien krijgen ze morgen gewoon opnieuw een kans om me culinair te verrassen.

Het begon op een Belgolux-feestje (= vereniging voor Belgen & Lux'ers in Dubai), waar iemand me vertelde dat ze - als tegenprestatie om bij haar te logeren - aan al haar Belgische logees vroeg om een pot mayonaise en/of speculaaspasta mee te brengen, omdat je die niet vindt in Dubai.

En het bleek geen alleenstaand geval te zijn. Toen ik naar België vertrok voor een paar dagen, werd ik door een collega gevraagd om iets mee te nemen als ik terugkwam. Jan, als je dit leest: je kg gesneden Jempy Honingkoek ligt klaar om vanavond mee in de valies te belanden!

Zelf heb ik nog geen echt culinair gemis ervaren, al was ik er bij mijn thuiskomst zaterdag als de kippen bij om 's avonds een pakje friet te eten. Het wordt natuurlijk niet eenvoudig om logees te vragen om dat mee te brengen...

Beste minister Q...

Ik wil u van harte bedanken voor de administratieve vereenvoudiging waarvan ik dezer dagen hard geniet. Ik ben dan ook zeer blij dat u dit thema voortaan vanop een ministerstoel kan behartigen en niet meer vanuit zo'n ordinaire portefeuille van staatssecretaris.

Mijn diploma bruikbaar maken kost me vandaag immers nog slechts drie eenvoudige stappen:
1°a) Het originele diploma laten valideren door de Vlaamse overheid (de onderwijsinstelling en haar opleidingen werden reeds gecertifieerd, maar je kan niet zeker genoeg zijn) OF

1°b) Een voor eensluidend verklaard afschrift van het originele diploma aanvragen bij de gemeentelijke overheid. Voor dit specifieke doel volstaat de handtekening van een gemachtigd ambtenaar uiteraard niet, enkel schepen of burgemeester kan zo'n gewichtige handtekening plaatsen. Alvast bedankt voor uw geduld en begrip tijdens de vakantieperiode. UPDATE: Mijn welgemeende excuses zijn hier op hun plaats. Heb hiernet telefoon gekregen van de gemeentediensten: de documenten zijn klaar en ik kan ze vandaag tot 19h00 ophalen!

2° Breng het resultaat van stap 1 naar de Federale OverheidsDienst voor Buitenlandse zaken, alwaar een federale stempel met wat geluk en een kleine bijdrage gezet zal worden.

3° Breng het resultaat van stap 2 naar het consulaat van de Verenigde Arabische Emiraten, waar men opnieuw een stempel zal zetten mits een wat grotere bijdrage.

4° Geef het consulaat minstens een dag de tijd om de stempel te zetten en de inkt te laten drogen, alvurens zich opnieuw daarheen te begeven om het eindresultaat van deze pijnloze procedure op te halen.

Pfff...

Sadiah Al-Hadi Waa'il zal het zijn...

Na het lezen van de inzendingen voor de prijsvraag van verleden week, heb ik besloten dat een lange, samengestelde naam niet alleen sjiek is, maar in dit geval ook een betekenis heeft: "Veel geluk, de gids komt terug" ;-). Mocht ik me bekeren, zal dat dus de naam zijn waarnaar ik vanaf dan zal luisteren. Hou intussen je adem niet in, 't ziet er niet goed uit wat mijn bekeringsdrang betreft.

Goed, omdat ik de 3 inzendingen weerhoud, heb ik besloten de koe rechtmatig te verdelen over de ongetwijfeld gelukkige winnaars. Van zodra jullie drieën overeenkomen bij welke slager jullie de koe op halal-wijze laten verdelen, doe ik het nodige.

Lufthansa? Nein danke!

Amaai, mijn terugreis naar België - terug in het vaderland tot vrijdagmorgen - is niet echt meegevallen. Vooraleer ik dit gemakkelijkheidshalve volledig aan Lufthansa toeschrijf, toch nog even dit: ik was al een hele dag in de weer geweest nog voor ik vannacht om 1h25 vertrok, dat heeft mijn tolerantiedrempel waarschijnlijk geen goed gedaan.

En ik moet het bekennen: ik heb geen Affinität met Deutschland, de taal, het eten etc. Ik weet niet vanwaar die antipathie komt; ik heb bij mijn weten geen familie verloren aan één van beide wereldoorlogen en kan me zo dadelijk geen trauma voorstellen dat ik heb opgelopen en waarbij Duitsers betrokken waren (al komt Matthias Reim met "Verdammt, Ich Lieb'Dich" akelig dicht in de beurt).

We dwalen af: de terugreis. Die begon veelbelovend: met dank aan de vermaarde Pünktlichkeit raakten we tijdig ingecheckt en de lucht in. Intussen had ik wel begrepen dat mijn plaats niet top was; ik zat behoorlijk achteraan en ik had op die specifieke plek nog minder beenruimte dan anders (op een volledig vol vliegtuig, geen mogelijkheid dus om even een ander plekje op te zoeken).
Verder was het geen individueel interactief scherm ter Amüsement, maar 2 TV-schermen voor het hele compartiment: één zag ik voor de helft door de bagagerekken, het andere was een lichtgevende stip in de verte (geruststellend in het donkerst van de nacht: er was dan toch licht aan het eind van de tunnel). De nachtrust was zoals steeds als ik vlieg ver te zoeken en wat lezen was geen optie omdat het leeslampje 3 rijen voor en achter mij verblindde.
Het ontbijt - geserveerd door een Frauenzimmer die je niet dadelijk met het archetype van een stewardess zou associëren - dat het einde van de lange nacht aankondigde, was met voorsprong het allerslechtste wat ik ooit gezien heb. Buurman Fritz en ik zaten er met open mond naar te kijken...

Als apotheose nog een transfer in Frankfurt waarbij de Pünktlichkeit even zoek was, maar vakkundig vervangen werd door een gastoptreden van Yves Leterme. Die was als onze minister van buitenlandse zaken de Duitsers misschien gaan uitleggen wat "goed bestuur" zoal omvat... apetrots was ik dat ik op hetzelfde vliegtuig mocht zitten.

An inconvenient truth

Miljaar, als het over ecologische voetafdrukken gaat, ben ik op erg grote voet aan het leven, vrees ik. Allereerst rij ik hier voorlopig nog met een huurwagen rond met een 3,5 liter motor erin. Ik behoor nu tot de SUV-rijdende medemens en wat ik ook doe om zuinig te rijden - rustig optrekken, constante snelheden met de cruise control - ik krijg het verbruik niet onder de 12 liter / 100 km. Da's al een liter of vier minder dan de vorige bestuurder als ik de boordcomputer mag geloven, maar nog altijd dubbel zoveel dan ik in België verbruikte over dezelfde afstand :-(

Het feit dat ik mijn dagen haast volledig doorbreng in airconditioned ruimtes, helpt ook al niet. Het compromis op dat front is dat ik de airco in de hotelkamer niet lager dan 23° zet en 's nachts volledig uit... En tenslotte zal ik door 5 enkele vluchten tussen Brussel en Dubai weliswaar de noodlijdende luchtvaartindustrie ondersteunen, maar aan de CO² uitstoot die daarmee gepaard gaat, wil ik ook niet denken. Pfff... zo moeilijk allemaal!

Een beetje verliefd...

Lap, nog maar een goeie 2 weken sinds de vrouw van mijn leven terug naar België vertrok (gelukkig voor niet al te lang) en ik heb al prijs: verliefd! Het had gelukkig erger kunnen zijn; ik ben momenteel gewoon verliefd op zowat alles wat met Indië te maken heeft. Ik hoop dat Nicky het mij kan vergeven...

't Is trouwens maar wat kalverliefde (al is dat waarschijnlijk geen goeie woordkeuze; voor de hindoe's is de koe immers heilig). Ik weet ook nog helemaal niets over mijn nieuwe vlam! Maar toch: als ik tegenwoordig in de wagen zit, staat de radio niet meer op Engelstalige zenders, maar op Indische: wat een fantastische muziek om cruise control gewijs mee rond te toeren! Er zit telkens hetzelfde geluid bij wat mee het ritme bepaalt, maar tegelijk klinkt als een gigantische waterdruppel (probeer het je maar voor te stellen :-p.

En de Indische collega's, ze zijn zaaalig om mee samen te werken: altijd goed gemutst en constructief. En ja, natuurlijk heb ik het over onze IT'er, de cliché's hebben ook hun rechten. Maar ook over mijn steun en toeverlaat, HR assistant Inid. En over Anoop, die mee ons appartement wist te vinden. By the way - voor wie begint te denken dat ze enkel ondersteunend mogen werken - ook twee van onze directieleden en onze CEO zijn Indiërs.

HRM = Holy Ramadan Management

Het is bijna zover: zo rond 20 augustus - de exacte datum wordt pas net tevoren bepaald aan de hand van de maanstand - gaan we de Ramadanperiode in. Ik had al begrepen dat dat nogal een impact heeft op het dagelijkse leven: vooral waar Emirati werken (voornamelijk overheid & co) gaan de zaken heel wat trager vooruit, je mag ook als niet-moslim niet in het openbaar eten of drinken tussen zonsopgang en -ondergang en 's avonds wordt er enorm geschranst. Hotels en restaurants spelen daar natuurlijk op in door enorme "Iftar-buffetten" te organiseren.

Maar goed: HRM dus... als HR manager word je werk ook wel wat beïnvloed, heb ik vandaag mogen merken. Het begon met het supervriendelijk madammeke dat elke voormiddag mijn bureau komt binnengewandeld met slaatjes, broodjes etc. Dit keer had ze ook een brief mee voor "de HR-manager". Blijkt dat ik een officiëel verzoekschrift moet indienen waarin vermeld wordt dat we uitdrukkelijk wensen dat het cateringbedrijf ons ook tijdens de ramadan blijft bevoorraden, enkel onze niet-moslim-medewerkers, welteverstaan.

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik dus voor alle veiligheid op zoek naar relevante arbeidswetgeving rond tewerkstelling tijdens de ramadan. Niet zo'n slecht idee, want tijdens de ramadan blijken alle werknemers (ook non-moslims) recht te hebben op een met twee uur verkorte werkdag :-O Presteren ze toch de gewoonlijke uren, dan kunnen ze deze twee uren als overuren uitbetaald krijgen. Tot zover de berichtgeving over uitbuiting van arbeiders hier in Dubai. (Dit gezegd: men is ook hier bijzonder creatief hoor... de officiële thermometer gaat hier bvb. nooit over de 49°C, aangezien bouwvakkers vanaf 50°C niet moeten werken ;-)

BOEM !

De paar keren dat ik al na het werk naar ons appartement ben gegaan - voorlopig alleen nog maar om afmetingen te nemen - word ik elke keer volledig weggeblazen door de verlichte skyline als ik onze buurt (Dubai Marina & Jumeira Beach Residence) in rij. Ik heb me vanavond suf gezocht naar een goeie foto om het wat weer te geven, maar ik vind niks dat echt in de buurt komt. Ik noteer het dus op mijn eigen to do lijstje!

Qwerty en Azerty

Neen, dit is geen verhaal over twee van mijn Indische collega's. Het is er wel eentje over mijn brein dat me twee maal per dag vraagt of ik nog wel goed weet wat ik wil met mijn psychomotoriek.

Op het zerk heb ik nq,elijk een azerty=keyboqrd; zqt ik echt niet gezoon ben: ,qqr goed; qlles zent; nietzqqr+ En dus gqqt het in de loop vqn de dqg steeds beter en beter ,et dqt azerty=typen:

Geen vuiltje aan de lucht dus, tot ik 's qvonds opnieuz bij ,ijn oude; vertouzde qwerty=keyboqrd ben en het hele proces opnieuz begint. Een vqn ,ijn voorne,ens nu% een extern keyboqrd kopen wodqt ik qltijd in ,ijn nieuze set=up kqn typen.

The noble Qur'an

Om bezorgde vrienden en familie wat gerust te stellen, toch wat uitleg bij de aankoop van mijn Koran. Ik liep al lang rond met het idee (de idee voor wie dat liever hoort) om dat boek eens te lezen (naar 't schijnt is het beter dan de film).
Er wordt immers vanalles over gezegd en geschreven - waarbij je je afvraagt hoevelen het ook echt hebben gelezen - maar wie mij intussen wat kent, weet dat ik liever mijn eigen mening vorm ;-) Bovendien, welk prachtig in leder ingebonden boek kan je tegenwoordig nog kopen voor 10€? I rest my case...

Gisterenavond ben ik dan ook vol goeie moed begonnen, met de eerste twee surah's. De eerste (toepasselijk Al-Fatihah of "the opening" getiteld) ging erg vlot, want maar 7 zinnen lang. Dat schoot goed op. De tweede (Al-Baqarah of "the cow") was toch een bladzijde of 20 en kwam me aanvankelijk erg vertrouwd voor. Passeerden o.m. de revue: Abraham, Mozes, Jezus (erkend als profeet, zij het niet de belangrijkste). Verder de farao's, de uittocht uit Egypte met de zee die in tweeën spleet, de tik van de stok die water uit de rotsen deed lopen...
Nadien werd de sfeer hier en daar wat minder. De Christenen en vooral de Joden kregen er verbaal van langs omdat ze ergens in de tijd het rechte pad hebben verlaten en Allah niet (h)erkenden.

Soit, ik vind het leerrijk en goed geschreven en ben dus blij met mijn aankoop, maar er is geen reden tot paniek: de kans is klein dat je mij tot eender welke godsdienst bekeerd krijgt. Maar zeg nooit "nooit" en een mens kan maar beter op alles voorbereid zijn: daarom lanceer ik bij deze een wedstrijd (zo krijg ik mijn trouwe lezers misschien toch zo ver om ook eens een comment te posten). Wie bedenkt de beste naam voor mij mocht ik me toch bekeren? De winnaar krijgt de hierboven vermelde koe.

Superdeal: 2 voor de prijs van 1 !

J'achète, donc je suis!

Shoppen is hier waarschijnlijk het meest populaire tijdverdrijf. Niet moeilijk in een stad waar je over de "malls" struikelt en waar er behoorlijk wat inkomen te spenderen valt. In de zomer is het bovendien veel aangenamer om in de airco-malls te kuieren, dan buiten ter plaatse weg te smelten.
Je ziet de emirati meestal in aparte trosjes door de blinkende winkelgangen paraderen: de mannen in hun wit kleed, de vrouwen in hun zwart kleed, begeleid door één man uit hun "incest circle" om hun eer te bewaken...

Je suis, donc j'achète!

Volgzaam als ik ben (in deze paragraaf is het dus de "suis" van "suivre" en niet meer van "être"), heb ik dit weekend ook eens serieus de dirhams laten rollen. Vandaag witgoed (merkelijk goedkoper dan in België), gisteren het dringendste meubilair: een bed.
En als toetje daarstraks: een Koran met Engelse vertaling naast de klassieke Arabische schrijfwijze. Louter Engelse versies vind je hier niet, want dan is het geen officiële. De Koran moet immers in de taal zijn waarin Allah hem cadeau deed. Nu ja, cadeau, voor de mijne heb ik alvast moeten betalen...

Over de flexibiliteit van de menselijke geest

Van de geweldige dienstverlening hier genieten (bvb. aankoop vanaf 500€ bij IKEA: gratis geleverd en gemonteerd), en eigenlijk wel weten dat dat alleen maar kan omdat de arbeidskost hier zeer laag is voor dergelijke jobs.

Als goede Emirati vroom naar het vrijdagmiddaggebed en 's avonds pinten pakken in een Westers hotel, met de redenering dat Allah zich toch niet tot dat "Westers grondgebied" richt.

Jezelf hier wel een goed geïntegreerd leven zien opbouwen, maar 's avonds vooral communiceren met diegenen die je in België achterlaat en hopen dat ze snel op bezoek komen.

Zeggen dat ook dit (dure, want in Dubai zelf) appartement niet volledig naar je zin is tegen de Indiër die je van het ene appartement naar het andere rondrijdt, en die straks zelf zijn enkele rit van anderhalf uur terug naar huis moet doen omdat hij onvoldoende verdient om iets dichterbij te huren.

Het ene moment hard genieten van de ervaring die je hier mag opdoen om dan plotseling je vrouw weer dubbel zo hard te missen...

Thank God it's Thursday !

Kijk, da's nu 1 van die voordelen van in Dubai te werken: het weekend start op donderdagavond! Vooraleer jullie jaloerse comments beginnen te schrijven of halsoverkop one way vliegtickets boeken: dat betekent wel dat ik al vrolijk terug aan het werk ben als jullie op zondagochtend rustig pistoleekes eten of nog wat "knuffelen" ;-)

Soit, eigenlijk is deze weekendregeling een compromis in functie van samenwerking met de Westerse economische wereld: vroeger was het hier immers weekend op donderdag en vrijdag, met als religieuze hoogtepunt van de week het vrijdagmiddaggebed. Het ideale moment hier trouwens om zelf boodschappen te gaan doen, aangezien er dan bijzonder weinig volk in de winkels rondloopt.

Wat er voor mij op het programma staat dit weekend? Ik heb vanavond de sleutel van ons appartement gekregen en dus kan ik kamers gaan opmeten. Daarna op meubeljacht voor de basics, zodat ik zo snel als mogelijk de hotelkamer kan ruilen voor een eigen stek.

IKEA Dubai: al hamdu lilah

Gisterenavond al eens op prospectie geweest naar meubelen in de shopping "Mall of the Emirates" (da's die met de grootste indoor skipiste ter wereld eraan, ze houden hier wel van imponeren).

Manlief, wat heb ik me daar effe lelijke meubelen gezien in de lokale zaken! Ik begrijp nu waarom vele locals nog steeds vasthouden aan een living met kussens, zonder stoelen of tafel... Ben ik effe blij dat er hier ook gewoon een IKEA is!

Uw logeerbedje is gespreid!

Ahum, da's wat bedrieglijke reclame, het appartement is voorlopig nog helemaal leeg en wordt herschilderd... Maar toch ben ik hééééél blij dat we nu zeker zijn (inch'allah, als het god belieft) van ons plekje onder de zon. Dolblij, want met genoeg ruimte om er aangenaam te leven én met een onbelemmerd zicht op de zee vanuit de slaapkamers en living en deels zicht op het "natuurlijke" eiland Palm Jumeirah (al hamdu lilah, met dank aan god)

En akkoord, 't is Blankenberge niet, maar we hebben onze toekomstige logés nu toch een mooie vakantiebestemming te bieden: recht het strand op, op twee minuutjes de jachthaven in en op 10 minuutjes aan het metrostation (de metrolijn wordt hier in dienst genomen op 09/09/09). Laat de boekingen maar komen!

Aanpassen of terugkeren?

Ze komen hier de jobs van de autochtonen afpakken! En ze passen zich niet aan, zo met hun rare kleren op straat rondlopen. Ze kennen niet eens onze taal en ze integreren zich niet want ze zoeken alleen maar mekaars gezelschap op...

Et oui, c'est moi, l'immigrant. Om ook aan het laatste criterium te kunnen voldoen, ben ik vanavond naar de Belgolux-club geweest. Nu is het alleen nog wachten tot ze hier ook Het Laatste Nieuws importeren, zoals in Benidorm...

Nog contrasten: het weer

Een opbeurend bericht van grote broer Jurgen gekregen ter remedie van eventuele heimwee (valt tot nu toe geweldig mee). Bovendien uitermate geschikt om het multimediale gehalte van deze blog op te trekken.

http://www.youtube.com/user/HalleToDubai

Deed me dadelijk denken aan een steeds terugkerende sketch uit The Fast Show, met onder andere het weerbericht erin...

Een fotografieparadijs?

NOT!

Voor wie dacht - let hier op het onpersoonlijke taalgebruik om de indruk te vermijden dat ik me zou vergist hebben - dat het hier met die prachtige gebouwen en dito weer een fotografieparadijs zou zijn: think again!

Zoals in elk moslimland is het hier natuurlijk doorgaans niet echt gewenst om mensen te fotograferen. Verder zit je met condensatieproblemen zodra je uit de airco in de vochtige warmte terechtkomt. En tenslotte hangt er de laatste paar dagen zoveel zand in de lucht dat alles er wazig uitziet.

Omdat ik jullie toch graag es iets laat zien in plaats van er over te schrijven, ben ik vandaag begonnen aan shopping mall fotografie ;-) Tijdens een shopping tripje naar Dubai Mall liet ik me bijna verleiden tot het kopen van een gouden GSM, belegd met diamanten, voor de luttele som van 700.000 dirham (+/- 140.000 €). Gelukkig werd ik afgeleid door een mega-waterval, zodat ik mijn fototoestel es kon gebruiken...

Een Belg, een Amerikaan en een Indiër zitten aan de bar...

Het zou het begin van de zoveelste stereotypenmop kunnen zijn maar - als je er een Ier aan toevoegt - is het zowat de samenvatting van mijn avondje vanavond (deze onderzoeksjournalistiek resulteert in iets meer te corrigeren typfoutjes trouwens ;-)).

En ja hoor, natuurlijk werden een aantal zaken bevestigd: de Amerikaan trapte al es op een zere teen in de naam van "freedom of speech" en niet gehinderd door enige zin voor nuance, de Indiër schudde af en toe wat raar met zijn hoofd en God knows wat ze nu over die rare Belg zitten te denken en/of bloggen. Maar als je dat dun laagje cultureel verschil wegschraapt, blijken er toch vooral gelijkenissen te zijn. Tot zover het vrijdaggebed...

Geen gebrek aan contrasten

...en dan heb ik het niet eens over de omschakelingen tussen werkcomputer en Blackberry enerzijds (QWERTY-keyboard) en mijn eigen portable anderzijds (good old AZERTY). En ook over de temperatuurverschillen tussen binnen en buiten - ze overdrijven hier doorgaans lichtjes met de airco - ga ik het niet hebben (al heb ik beiden toch fijntjes vermeld :-)

Ik denk wel aan mijn wandelingetje van vanavond, langs en onder de grandeur van de Emirates Towers en het Dubai International Financial Centre, om nadien ergens bij één of andere Indiër uit een plastieken bord met dito bestek te eten voor minder dan 20 dirham (voor de gemakkeljkheid: 5 €).

Of nog mooier: effe een luchtje scheppen (klinkt beter dan een sigaret roken) voor mijn hotel en tegelijkertijd nogal verschillend volk te zien aankomen voor een avondje uit. De hippe ladies met weinig verhullende "kleedjes" voor nachtclub "Zync" en de van kop tot teen in burka gehulde emirati (emirata voor vrouwen?) die naar één van de twee trouwfeesten vanavond komen.

By the way: die twee feesten zijn er voor hetzelfde koppel, die mekaar pas te zien krijgen nadat elk met de eigen gendergenoten gefeest heeft (en dat kan wel es lang duren). Na hun periode van kuisheid zou ook dat wel eens voor contrast kunnen zorgen in de komende dagen, het weze hun gegund...

Culture shock: fase 1

Allereerst effe quoten wat we daarover geleerd hebben:

The initial stage is one of euphoria in which everything about the culture and the overseas experience is new and wonderful.

En ja hoor, ik moet het toegeven: vandaag was het allemaal rozegeur (met tussen-n? damn you, spellingknoeiers ;-)) en maneschijn: genieten van de zon tijdens het ochtendwandelingetje naar het werk, een toffe eerste werkdag tussen allerlei nationaliteiten, de "thank you sir" van Indische collega's nadat zij mij hielpen (?), het korte maar verfrissende zwempartijtje na het werk, de vaststelling dat de supermarkt tot middernacht geopend is (behalve op donderdag- en vrijdagavond... dan is het tot één uur 's nachts :-D), de mysterieuze ogen achter de burka's... Je leest het, 't is nog redelijk naief maar ik kan er maar van genieten zolang het duurt!

Ik kijk al uit naar fase 2:

Then they progress to the shock stage in which they are extremely angry and negative about the host country and culture

Stay tuned and find out!

Zoals Arno al zei: een lach en een traan

Laat ons maar beginnen met de traan. Wat ik al een paar dagen uit het hoofdje heb kunnen weren, maar hoe dichterbij hoe meer nadrukkelijk in de lucht hing, kon vanavond niet meer ontweken worden. Ik heb tijdelijk afscheid genomen van Nicky: de komende tijd zal ik hier in Dubai zitten, zij zit straks op een vlucht terug naar Brussel. We hadden gehoopt om al onze stek hier te kunnen vastleggen tijdens de afgelopen paar dagen, maar dat is jammer genoeg niet gelukt. Dubbel balen!

De lach heb ik te danken aan mijn eerste jobinterview hier, waarbij de kandidaat zich als volgt voorstelde: "I am Mr. X from Pakistan. I am married to only one wife." Welkom in de Golf :-p

Spelend woordjes leren in de Golf

nationalisation: trend waarbij Golfstaten trachten door een aantal regels de eigen inwoners meer in te schakelen in privé-bedrijven (o.m. om niet blijvend afhankelijk te zijn van buitenlandse workforce en omdat je niet kan blijven functies creëren bij (semi-)overheid). Afhankelijk van het land kan dit woord synoniemen krijgen, bvb. Omanisation of Qatarisation.

abra: houten bootje waarmee je de "creek" tussen (nieuw) Dubai en (oud) Deira oversteekt. Véél sneller dan de overbelaste tunnels en bruggen en bovendien véél goedkoper dan de taxirit: 1 dirham voor de enkele trip = 0,2 €.

dhow: een iets grotere traditionele houten boot, die volgestouwd gevaarlijke overtochten maakt tussen Dubai en Iran, Indië, Golfstaten... Langs de Creek vind je er tientallen, die vrijwel uitsluitend handmatig geladen en gelost worden. De lading blijft nadien gewoon op de kade liggen, zonder afsluitingen, security of wat dan ook... al zullen de straffen waarschijnlijk niet min zijn mocht je jezelf aan diefstal wagen.

Over Stella, Mojito en hoge gebouwen

Yes, vanavond aangekomen in Dubai na een vlotte reis. En ja hoor, ook na tienen ’s avonds is het hier nog erg warm, dat belooft voor morgen als de zon terug van de partij is (laat die klappen-voor-de-kop maar komen).

Soit, het enige wat er vandaag nog op de planning stond, was inchecken in het hotel. Verder zijn we nog effe een kort avondwandelingetje gaan maken. Daarbij hebben we het kantoorgebouw waar GDF Suez zit, ontdekt, en ook “The Place” (tja, ’t kind moest een naam hebben zeker), waar we maandag een aantal gemeubelde appartementen zullen bezoeken.

En om ons al helemaal in de lokale cultuur in te wortelen, de avond afgesloten in een Irish Pub met Stella en Mojito... waar één emirati Heineken aan het drinken was. Enfin, waarschijnlijk komt hij daarmee niet in conflict met zijn geloof; we weten allemaal dat dat geen echt bier is.

Camus was geen idioot

... al hou ik het liever bij "De hoofdweg is een opvolging van zijwegen" dan bij de officiële quote hier helemaal boven.

Soit, zo'n nieuwe zijweg sla ik overmorgen in, met een verhuis naar Dubai. Om de "folks back home" wat up-to-date te houden rond de nieuwe belevenissen, toch maar es een blogje gestart.

Bij deze alvast een warme oproep om me te laten weten wat je ervan vindt naarmate je hier es komt lezen. Geef me aub een digitale klap-voor-de-kop als ik berichtjes begin te posten à la "weer erg warm hier in Dubai"!