Tof, zo werken in een internationale context (en een Blackberry hebben...)
Zondag: Dubai werkweek start, het grootste deel van de wereld heeft weekend. Maandag tot woensdag: de wereld werkt. Donderdag: de collega's in Oman en Saudi-Arabië hebben hun eerste weekenddag. Vrijdag: Dubai doet mee, de niet-moslimlanden werken nog. Zaterdag: in Oman en Saudi-Arabië beginnen ze er weer aan. Zondag...
Geen probleem echter: ik werk de laatste weken sowieso elke dag van de week ;-)
Ik passeer er dagelijks, maar heb altijd moeite om de toren wat in perspectief te plaatsen. Onderstaande afbeelding kan helpen: zo zou de Burj Dubai de skyline van New York domineren... eat your heart out NYC!
De censuur blijkt niet enkel op fotoboeken van toepassing te zijn. Gisteren luidkeels aan 't meezingen in de auto (geef maar toe, wie van jullie doet dat niet? 't is in elk geval beter dan in de file in je neus te peuteren terwijl je denkt dat niemand het ziet)
Soit, 't was Creep van Radiohead, maar dan ge-Dubai-iseerd. In plaats van "you're so fucking special" bleek Thom Yorke ineens "you're so very special" te zingen. "Very" censorship!
De vriendelijke IT'er (Indiër, maar moslim) staat wat te schuifelen in mijn bureau nadat hij mijn Blackberry vervangen heeft. Hij lijkt wat van zijn melk en laat mij weten dat hij de foto's op het oude toestel per mail zal doorsturen. OK, doe maar (zou er iets mis zijn?)
Iets later het bewuste mailtje met de foto's in mijn inbox. Blijkt dat de foto die ik op deze blog gebruikte in het stukje over de censuur van fotoboeken nog op de Blackberry stond... Wat uitleg over deze blog doet wonderen. Gevoelige jongen :-D
Dat het de correcte beslissing was. En dat hij helemaal niet te vertrouwen was (trustworthy nor reliable). Dat hij al genoeg verwittigingen had gekregen; die schriftelijke had het besef toch moeten doen groeien. Dat het een normaal gevolg is als je geld van het bedrijf voor eigen doeleinden gebruikt en niet kan teruggeven...
Maar dat het verdomd moeilijk moet zijn: net getrouwd en je echtgenote onder je sponsorship laten overkomen, schulden bij de bank en wie weet waar nog, je (wat misplaatste) boosheid moeten overwinnen om een deal te aanvaarden die financieel beter is dan waar je recht op hebt, (al dan niet) beseffen dat je te ver gegaan bent...
Neen, dit is geen raadseltje en ook geen inleiding tot gore sekspraat (zo lang ben ik hier nu ook nog niet alleen).
't Is een prettige vaststelling over mijn job. Eén van de belangrijkste redenen waarom ik die interim HR manager functie aangenomen heb (toegegeven, de centen hebben ook geholpen), was omdat het een prachtige gelegenheid is om te testen of ik kan aarden in een generalistenrol, waar ik tot nu toe toch altijd wat "smaller" in een HR-deeldomein bezig geweest ben.
De voorlopige conclusie: I love it!!! De constante afwisseling van altijd weer verschillende zaken die op je afkomen, zorgt ervoor dat ik me geen moment verveel. Telkens iets anders oppakken, info zoeken en analyseren, opties op een rijtje zetten en een knoopje hakken... ik vind het geweldig. Reële impact hebben ipv een louter adviserende rol bevalt me zeer. Ik ben de laatste weken hard aan het werken, doorgaans van voor 7h30 AM tot na 7h30 PM en nog wat extraatjes in het weekend, maar het voelt super. Ik word echt meegezogen in de hele job.
Dat ritme kan natuurlijk niet blijven duren, da's niet echt gezond en mijn baas waarschuwde me daarstraks al om de grenzen wat te bewaken (al kan ik hem ook niet echt als rolmodel nemen op dat vlak). Maar eerlijk gezegd heb ik meer schrik voor wanneer ik al dat moois zal moeten afgeven... leidt dat gezuig naar een zwart gat?
Voor de heren die van mijn pre-playstation-generatie zijn en op de kermis al eens een lunapark onveilig maakten, zal Outrun geen onbekende zijn. Voor de anderen (= vrouwen, wezen en invaliden): het was een race-spelletje dat door de huidige pubers als pre-historisch zou beschouwd worden. Onderstaande screenshot is trouwens van een veel modernere versie van hetzelfde spel.
Soit, elke dag opnieuw moet ik eraan denken als ik na het werk langs Sheikh Zayed road naar huis rij. Dat is een soort van autosnelweg met in elke richting tussen de 5 en de 8 vakken die je, parallel met de kust, van Dubai tot Abu Dhabi kan brengen en waarlangs heel wat wolkenkrabbers gebouwd zijn.
Erg populair om daar tussen de andere wagens te slalommen en dat is dan ook de hobby van een aantal bestuurders van - voornamelijke dure - auto's. Flitscamera's ten spijt, en wees maar zeker dat ze werken, knallen ze overal tussendoor. En momenteel, zo rond een uur of zes s'avonds, is het helemaal feest want dan moeten ze allemaal dringend naar huis voor de Iftar-maaltijd net na zonsondergang (Ramadan, remember). Geen wonder dat de dodencijfers in het verkeer hier nog altijd astronomisch hoog zijn...
Behalve mijn bed (uw toekomstig logeerbed) had ik hier nog zo goed als niets van meubels. Eten en computeren gebeurde tot nu toe dus hieraan.
Maar vandaag kwamen deze engelen uit de Zweedse meubelhemel (OK, heel Zweeds zien ze er niet uit, maar wat mij betreft zijn het engelen)
En nu kan ik dus in een zetel zitten of aan een echte tafel... 't zijn de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Wat dat betreft: vandaag is ook de TV geleverd en mijn eerste drinkwaterflessen (van die grote om te tappen). Het begint hier op praktisch vlak goed in de plooi te vallen,!
Daar werd ik deze middag onverwacht op gewezen, toen ik nietsvermoedend in een boekenwinkel aan het snuisteren was. Ik had net het boek "Photography Annual 2009" gevonden en was daar rustig door aan het bladeren.
Ik stond op het punt het te kopen, toen ik aan het hoofdstuk naaktfoto's kwam. De eerste foto was een bewerkte foto, want er was precies met stift over de "essentiële delen" gegaan. Tiens, de tweede ook... Blijkt nu dat ze zich hier amuseren om handmatig in al die boeken al die foto's te bewerken/reinigen/ruïneren/... Sorry trouwens voor de kwaliteit van mijn foto: 't was met de Blackberry :-(
Als je zo redelijk wat van je tijd alleen doorbrengt, begin je vanzelf strategieën te ontwikkelen om jezelf te entertainen. Vanavond was het weer prijs toen ik naar IKEA ging om nog wat spullen te kopen (nothing fancy: WC-borstels, badmatten en van dat fraais...).
Soit, ik vraag me toch af wie al die productnamen daar verzint? (vooraleer je je gele briefkaart verstuurt, dit was nog niet de prijsvraag). Wie komt er op: een vaas "Vasen" noemen, een grillpan "Grilla" of een tafellamp "Lampan"? Van de iets minder doorzichtige soort hebben we de kapstok "Portis" (waarom geen portemonnee "Fortis"?) of de messenset "Hakke".
Mijn absolute topfavoriet tot nu toe is de kurkentrekker "Groggy": je weet van bij het begin waar het zal eindigen... En hier komt de prijsvraag: wie vervangt mijn Groggy-favoriet door een nog betere vondst? Ik weet nog niet wat de prijs precies wordt, maar beloof wel dat je hem zelf in mekaar zal steken!
Een vervolgje op mijn post van maandag. Normaal is de sequel altijd slechter, maar in dit verhaal wordt het alleen maar hilarischer.
* Hallo, mag ik weten hoe het nu verder gaat?
> Sorry dat het zo lang geduurd heeft om u een antwoord te geven. We hebben "daar" geen kabel, u moet telecombedrijf B contacteren.
Ik krijg nogal wat vragen over waarmee ik mijn werkdagen zoal vul. Bij deze een selectie uit het dagdagelijkse leven van een Interim HR & Administration Manager Middle-East North-Africa (ontwerp daar maar een visitekaartje voor ;-)):
*Leiding geven aan een teampje van een Indische HR-assistente, een gedeelde en ook al Indische secretaresse en een Syrische administration officer die op zijn beurt mensen onder zich heeft.
*Recruteren van Legal Assistant tot "VP & Senior Financial Advisor".
*Uitzoeken wat er binnen een paar weken in godsnaam van ons verwacht zal worden door de nieuwe wetgeving "UAE Wages Protection System".
*Een beslissing nemen of de onkosten voor de levering van gasflessen terugbetaald worden (omdat gas en elektriciteit door de firma betaald worden als die een woning voorziet, en de betrokkene "er toch ook niet aan kan doen dat er bij hem geen gasleidingen liggen").
*Met de verzekeringsmaatschappij proberen te onderhandelen over gunstigere tarieven als we ook partners en kinderen van lokale werknemers health insurance zouden aanbieden.
*Detective spelen om uit te zoeken wat er in dossier X ooit misgelopen is en daarbij veel tijd verliezen en vloeken dat het qua information management nog huilen met de pet op is.
*Een Indische recruteringspartner selecteren om een nieuwe Technical Manager te vinden voor de lokale markt. Heel wat andere potentiële headhunterkantoren en diensmeer afschepen.
*Enz enz enz...
